Vermoeiend…

De eerste “werkdag”… En die ging weer zoals gebruikelijk bij dit soort klussen… Om half 7 aan het ontbijt en om kwart over 7 de bus in… Een rit van ruim 30 minuten, pfff… Op de centrale aangekomen handjes schudden met wat bekenden, altijd leuk… Maik en René zijn hier ook (van mijn vorige gloeiklus in de woestijn) en Max (oh mijn god) is er over een paar weken ook… En waar Max is, is het goed dat er eerste hulp aanwezig is…

Dan gebeurt er het eerste uur niets… Het is wachten, wachten, wachten… Dan krijgen we een baal A4-tjes onder onze neus, waarin staat beschreven wat wel mag, wat niet mag, waar je op moet letten, wat de gevaren kunnen zijn, hoe je die kan voorkomen, etc. etc… 45 vel om precies te zien… Ik en de andere nieuwkomers kijken naar de stapel, vinden het wel goed zo, en ondertekenen dat we alles begrepen hebben… Misschien had ik het maar wel allemaal gelezen, want na de ondertekening slaat de verveling toe…

Onze container staat er, maar er is nog geen kraan voor handen… Ligt er nog geen zandbed… Is er nog geen olie… En last but not least, er is nog geen voorwerp klaar om te gloeien… Nu moet je weten dat de dag-shifts hier van 08.00 tot 19.00 zijn, dus dat werd een hele lange dag met een beetje rondhangen, de container naar een voor ons geschikte plaats laten verplaatsen, kijken of we ruimte genoeg hebben, kijkje in de container nemen… En ons helemaal verrot zweten… Moeder wat is het heet… Heel misschien is er morgen een kraan beschikbaar… En heel misschien kunnen we begin volgende week de eerste gloeiing verwachten… Heel misschien… Kan ook eind volgende week worden… Daar gaan we weer…

Er is voor ons geen ruk te doen maar er wordt wel verwacht dat we aanwezig zijn… Dat wordt langweilen ohne ende… Betaald langweilen, maar zo vermoeiend…

Dus morgen een dagje “werken”, vrijdag tot een uurtje of 5, want daarna begint de Sjabbat, de verplichte rustdag voor de Joden… Dus met Jahweh’s goedkeuring gaan we vrijdagavond Tel Aviv in om eens te kijken of alles waar is wat men zegt… Gezelligheid ohne ende, kroegen en clubs ohne ende en alles wat daarbij komt kijken ohne ende… En dan waarschijnlijk zaterdagochtend slapen ohne ende…

Maar eerst morgen maar eens door zien te komen… Dat betekend dat ik het vanavond niet laat ga maken, want zo’n dag in de warmte lopen niksen is vermoeiender dan een dag keihard werken…

עד מחר
Johan