Een nieuw jaar, een nieuw begin…

Het jaar is nog maar net begonnen en Johan zit alweer op Schiphol op weg naar een leuk klusje… Onderweg naar het wonderschone en inspirerende Koeweit… Het jaar had slechter kunnen starten… Zoals volgers bekend, is er daar in Koeweit geen ene ruk te beleven… Het resort is welliswaar mooi, ligt lekker aan het warme water van de Golf en het personeel is uitermate vriendelijk… Maar that’s it… Het zal wel wederom een vriendelijk ontvangst worden a la: Ohhh, mister Smit, you’re back again… So nice to see you again… En dan wordt je begeleid naar je kamer, zet je voor jezelf een kop koffie en steek je een sigaretje op…

En dan is het wachten op wat komen gaat… 2 gloeiingen hebben we begrepen, een Inner Case en een K-ring… En volgens planning vlieg ik de 7e, op mijn verjaardag, terug…

De vlucht naar Koeweit verliep voorspoedig en op Kuwait International staat er iemand klaar om ons op te vangen en ons naar het resort Sea Shell te brengen… Een nieuwe chauffeur met een spiksplinternieuwe Mercedes Vito met heul veul vermogen… Het karretje zit dan ook in no time op de 120, de maximum snelheid hier… Boven de 120 begint er een irritant piepje te piepen, die de chauffeur erop attent maakt dat hij te snel gaat… Voet van het gas dus en voet er weer op, op naar het irritante piepje… Voet eraf, voet erop, voet eraf, voet erop… De luchtzakken bij het opstijgen vanaf Schiphol waren verwaarloosbaar misselijkmakend vergeleken met deze rit… Ik ben blij dat ik over mijn autoziekheid heen ben (als jochie had ik daar last van), want dit was echt misselijkmakend…

Maar al snel zat ik dus aan mijn koffie met sigaretje… En dan, de volgende ochtend, gebeurt het weer… Na het ontbijt, om 6 uur ’s morgens, gaan we op pad naar Az Zour, alwaar we na een klein half uurtje horen dat er vandaag gegloeid gaat worden… Het gaat een beetje standaard worden hier… Gloeiende gloeiende, kan ik weer terug naar het resort om te slapen en me voor te bereiden op de nacht…

Om half zes ’s avonds worden we dan opgehaald door hetzelfde busje, met een andere chauffeur, maar met dezelfde kwaliteiten als die nieuwe chauffeur… Voet erop, voet eraf, voet erop, voet eraf… En dat terwijl zo’n luxe bus toch echt cruise control heeft… Croma doet zeker goede zaken hier (denk daar maar eens over na ;-) )…

Nu zitten we hier dus in Koeweit, het Midden Oosten, woestijn, kamelen, andere woestijnbewoners en heul veul zand en zon… Zon??? Nee, regen… Heul veul regen… Mijn snorkel en duikbril kan ik wel in de koffer laten… Wat een pleurisweer… En ’s avonds temperaturen van rond de 9 graden… Dat wordt niet bijkleuren hier… Wat wel lekker bijkleurt is de Inner Case… Hij is nu al mooi roodgloeiend en rond een uurtje of 2 gaan we de oven hijsen… Morgen dan de K-ring en maandagavond laat op naar Kuwait International voor de vlucht terug naar mijn Heimat…

Tot zover vanuit een regenachtig en behoorlijk koud Koeweit…

Johan