Yom alJuma'ah

Vrienden en vriendinnen,

Eerst even wat nieuws over het werk wat we hier behoren te gaan doen… Gisteren is er eindelijk schot in de zaak gekomen… Voor de ovenvloer hadden we wat zand nodig, zo´n 5 kuub… Je denkt, je zit in de woestijn, zand zat… Toch duurde deze levering zo´n 6 dagen, maar gisteren kwam men dan ons zand leveren… Een complete kiepwagen vol, genoeg voor wel 20 ovenvloeren… Eerst verbijsterd en toen schaterlachend over de grond liggen rollen… Hoe moeilijk kan het zijn allemaal… In al mijn wijsheid heb ik besloten het overgebleven zand aan mijn Duitse collega’s mee te geven, kunnen ze kuilen graven in “die Heimat”…

Gisteravond gegeten bij mijn nieuwe vrienden van de Pizzahut, even internetten en naar bed om eens lekker laat uit bed te komen, 8 uur...

Vandaag is het Yom alJuma'ah, vrijdag, de vrije dag in de Islamitische wereld… En dat is dus te merken hier op het resort… Het is weer een drukte van jewelste, de Quad´s schuren weer met 2 van hun 4 wielen over het asfalt en iedereen laat iedereen weer zien dat hun auto groter en duurder is en meer slurpt dan die van de concurrent…

Om die drukte te vermijden besloten we na het ontbijt en een grote kop cappuccino wat leuks te gaan doen... Nu had ik al verteld dat er hier “waan-zin-nig veel te doen is”… Gave dancings, leuke cafe´s, stripclubs en casino´s… Maar dat gaat op een gegeven moment ook vervelen… Dus vandaag laten we ons eens lekker helemaal gaan…

Dus op naar het strand… Nu was het de laatste dagen stralend weer en, ja hoor, vandaag mist vanuit zee, dus kil… Sta je daar in je zwembroek tussen al die jurken, djellaba´s en niqab´s, opgezette tepels van de kou en in mijn zwembroek ben ik maar niet gaan kijken… Ik ben maar niet de zee in gegaan, bang dat er helemaal niets van zou overblijven… Om warm te worden lekker potje strandvolley gedaan tot ik mijn longen uit mijn lijf hijgde (misschien toch maar even naar de sportschool de komende weken)…

Na deze sportieve uitbarsting van mij en mijn Duitse vrienden, was het weer tijd voor een cappuccino en een wandeling naar het “one and only” (letterlijk) winkeltje in de buurt… De keuze in daar absoluut niet reuze (wel alle soorten condooms en glijmiddelen van een bekend merk [Willem!]), maar het voldoet… Daar komen we onze radeloze alte Deutsche freund de overloopkraanbestuurder tegen... Deze man heeft batterijen nodig, maar hoe kom je daar aan???

Patrick en ik hebben een ontzaglijk medelijden met deze man, die op z’n oude dag door zijn werkgever geheel alleen en voor het eerst vliegend hier naartoe is gestuurd (en dan ook naar zo’n ver, vreemd land als dit), om voor Siemens een kraan te bedienen in een van de hallen hier… De arme man loopt hier met zijn ziel onder de armen rond, spreekt geen woord Engels en snapt er allemaal niets van… Niet hoe het hier werkt, hoe zijn mobiel werkt, hoe zijn camera werkt, hoe het geld hier in elkaar steekt, dat je met een computer toegang tot de hele wereld kunt hebben, hoe je iets moet bestellen, uitleggen, niets… De goede man wist niet eens dat wij in Nederland óók de Euro hebben… Wereldvreemd deze alte Deutscher… Wij en de crew van Siemens proberen hem zoveel mogelijk te helpen met alles, maar wat heeft zijn werkgever deze arme man aangedaan…

Enfin, genoeg geluld vandaag, onze alte Deutsche freund heeft zijn batterijen en ik krijg kromme vingers… Morgen krijgen jullie weer een stortvloed van letters over jullie heen…

En voor de mensen die wat leuks gaan doen dit weekend: een fijne Yom alSabt en Yom alA'had…

Johan