Het grote wachten begint weer

Salaam vrienden,

Het was natuurlijk te voorzien… We zitten weer te niksen… Vanmorgen zitten we nog lekker aan het ontbijt en kunnen niet wachten om te gloeien vandaag… Om 07.30 uur gaan we onze ouwe, trouwe bus in en daar beginnen onze twijfels al… Bekende Siemens-gezichten die ons vragend aankijken, om daarna dit aankijken om te zetten in de vraag: “was machst du hier?”… Het was ons meteen duidelijk, dat wordt weer een lange zit vandaag…

Maar niet alleen vandaag, blijkt al snel op de plant… De laatste prognose is dat het lange zitten minimaal een week lang zitten gaat worden… Financieel ben ik blij dat ik nu niet in Duitsland, Hongarije of Roemenië zit te zitten… Daar heb je namelijk wél de ruimte (en de terrasjes) om je geld er in no-time doorheen te jagen… Hier in Az Zour is er niets en rondom Sea Shell heb je gewoon bijna niets om je geld er doorheen te jagen… En na 2 XL cappuccino’s à 1,5 KD (min 25% korting) heb je het wel gezien (en gehad) op het terras van Presto Café…

Waarom we hier, nu, op dit moment zijn weet zelfs oberstormbahnführer der Bauleiter niet… De zogeheten “mixingchambers” zijn bij lange na nog niet gereed om te gloeien… Gloeiende, gloeiende… Waarschijnlijk heeft een lokale plant-chef de “misschien twee weken voor de volgende gloeiing” te letterlijk genomen en ons gewoon laten overkomen, zonder enig overleg met de mensen van Siemens… Hoe Koeweitisch kan communicatie zijn…

Maar we klagen (nog) niet… Het weer is vele malen beter dan een aantal weken geleden… Het is nu een lullige 30 graden (in de schaduw) en er staat nog steeds dat lieve, verkoelende briesje… En terwijl er mensen zijn die moeten werken voor hun centjes, duiken wij vrijdag, Inshallah, de Perzische Golf in en ga ik, met een flesje water binnen handbereik, lekker liggen luimen op een strandstoel, dromend van een topless jongedame die een lekker koud biertje aanreikt terwijl ze mijn rug nog eens sensueel insmeert met factor 30…

Ma'assalama

Johan