Van Erbil naar Baiji

Goedenavond dames en heren, vriendinnen en vrienden,

We zijn veilig aangekomen in Baiji, maar wat een rit zeg… Na een lekker uitgebreid ontbijt werden we ergens in de ochtend opgehaald door onze escorte… Deze bestond uit een aantal auto’s met mannetjes die toch wel aardig bewapend waren… We hadden een rit van bijna 3 uur voor de boeg, welke ons over redelijke snelwegen deed gaan, maar ook stukken snelweg waar de gaten van Operation Iraqi Freedom nog goed zichtbaar waren… Of het was gewoon een slecht stuk wegdek…

Op zich zou zo’n ritje best wel in 2 uur kunnen, maar je hebt daar check-point na check-point… Maar al met al ging de reis goed… Alleen begon ik hem op een gegeven moment wel een beetje te knijpen… Ik moest namelijk best wel erg plassen en wat absoluut niet meehielp was dat wel zeer zware scherfvest welke op je blaas drukt… En je mag ook niet even snel de auto uit om in de berm te plassen… Maar ik heb het volgehouden…

Het schijnt traditie te zijn hier in het Midden-Oosten, want het viel weer op hoe smerig hier alles is… Overal puin en vuil op straat, in de woestijn en in de straatjes van de stadjes waar we doorheen reden… Zo ook hier op de plant, wat een teringzooi… Er staat hier een oude centrale waar meer rook uit het gebouw komt dan uit de schoorstenen… Kapot geschoten door de Amerikanen in 2003 en al die tijd geen onderhoud meer, maar wel draaiende weten te houden… Ze zeggen dat mensen die in die fabriek werken na 2 jaar kapot en op zijn… De hele dag braakt dat oude gebouw alle kleuren rook uit, smerig… Olielekkages??? Jammer dan, sijpelt wel weer de grond in, halen we later wel weer omhoog…

We komen hier rond het middaguur aan en kunnen meteen aanschuiven aan het middag-eten… Fan-tas-tisch… Nasi, verschillende soorten vlees en groenten… Dan even onze slaapplaats inspecteren… Dat is een barak met twee woon-unites erin… Ik kan niets anders zeggen dan: goed, erg goed… Internet (helaas geen WiFi), Satelliet-TV, koelkast met allerlei soorten frisdranken, eigen douche en wc… Kortom, daar niets over te klagen… Alleen jammer dat we vlak bij een in werking zijnde turbine van de fabriek staan en die maakt 24/7 het geluid van een warmdraaiende 747…

Daarna zijn we, na veiligheids-instructies, onze container gaan inspecteren die hier al meer dan een jaar staat… Die container staat ergens anders op het terrein en zodra we de barakken verlaten worden we constant vergezeld door mannetjes met een automatisch geweer… Leuke gasten en als het even kan worden we gewoon lekker op en neer gereden in hun SUVje…

Ook iets Midden-Oostens, je kan wel een afspraak maken met de plaatselijke, maar de Leute van Siemens weten wel beter… Als de plaatselijke zeggen 14.30 uur, dan is dat 14.30 uur op zijn plaatstelijks… Trek er nog maar een uurtje of wat bij… Vandaag is dus niet eens het dak van de container gehaald, want alles kwam te laat… Kraan, stempelplaten voor de kraan, hulp voor de kraan… Maar goed, de kraan staat, morgen gaan we lekker in de volle zon en vol goede moed aan het werk…

Tijd dus om af te taaien en aan het avondeten te gaan… Weer zo verschrikkelijk goed en uitgebreid… Schnitzel, draadjesvlees, pasteitjes, Iraaks pannekoekje met vlees, patat, bonenschotel… Ik vreet me rot hier…

Gezien het grootste gedeelte van de dag bestond uit reizen, uitleg en eten heb ik nog geen tijd gehad om iets geks of leuks of grappigs te ontdekken en daar over te schrijven… Maar ik zal mijn ogen open houden en kom vast wel wat tegen… Zo niet, dan moeten jullie het met dagelijkse bezigheden moeten doen…

Tot morgen,
Johan