Dobroe utro

Zo, wat een moeite één moet doen om hier een kaart vandaan te sturen.

Waar de f*ck vind je hier postzegels? Overal verkopen ze kaarten, maar geen postzegels. Dus op postzegeljacht op Nevsky Prospect. Ik vraag het een vriendelijke dame op straat. “Dan moet je bij een postkantoor zijn, alleen die mogen ze verkopen”. Okay, waar vind ik een postkantoor? “Geen idee”. Ze draait zich naar haar 2 vriendinnen: “weet jij waar er hier een postkantoor is?”. “Nee, geen idee, vraag het eens bij de vele info-balies in de stad”.

Dag mevrouw van de info-balie, waar vind ik hier een postkantoor, of een plek waar ze postzegels verkopen? U weet wel, Пост (da’s postkantoor in het Russisch). “Пост, нет”. Hoezo ‘njet’? Jullie zijn toch de info-balie? Ik klamp op straat nog wat mensen aan, maar iedere keer: “Пост, нет”. Ten einde raad ga ik maar mijn Iers/Engelse pub/bar in, bestel wat te drinken en te eten en vraag aan de dames of hun misschien weten waar de ‘Пост’ is. Het antwoord is natuurlijk ‘нет’.

Ruim 5 miljoen St. Peterburgers en geen één die weet waar ik een postkantoor kan vinden. Ik heb serieus alle jongeren waarvan ik denk dat die wel een beetje Engels verstaan, aangesproken, maar iedere keer ‘нет’. Versturen die Russen en Russinnen dan helemaal geen kaarten, brieven of watn ook? Krijgen ze hier geen post?

Maar ik geef niet op, ik ga internet op. Via Google, Google Earth, mijn fantasische kennis van het Russische alfabet (Petra, bedankt trouwens voor het meezoeken) heb ik er één gevonden, denk ik. Nevsky Prospect nr. 87/2, hier om de hoek goddomme. Ik ga op pad, mijn quest voor postzegels is nog maar begonnen.

Nevsky Prospect nr. 87/2. What the f*ck. Een oonooglijk oud en vies deurtje met een heleboel bordjes erop en er omheen. Maar geen bordje met “Пост”. Langzaam probeer ik de bordjes een beetje te ontcijferen, het Russische alfabet begint weer een beetje terug te komen. Maar nergens “Пост”. Dan vraagt een iets oudere dame me iets, in het Russisch natuurlijk. Ik begrijp dat ze vraagt of ik iets zoek. Ja dame, ik zoek de “Пост”. Gelukkig verstaat de dame een beetje Engels, want ze spreekt namelijk wel Zweeds?!

De vriendelijke dame leidt me naar binnen, loodst me via de vieze deur en via enkele trappetjes en deurtjes naar een kamertje met boeken, sigaretten en, jawel, postzegels. Frodo had een makkelijkere quest dan ik, moet ik je zeggen.

Maar enfin, EUREKA, gevonden, postzegels, ook voor naar Europa. Dus postzegeltje kopen, postzegeltje plakken, via weer wat deurtjes naar een postbus, in de postbus, hoppa. Kaart onderweg, Althans, dat hoop ik dan maar. Ik bedank de dame in mijn beste Russisch: “spasibo” en “do svidaniya”.

Dan hop hop hop, terug naar het hotel, kan ik nog net even een uurtje pakken, want vanavond/vanacht/morgenochtend mag ik de oven bewaken.

До скорой встречи (do skoroi vstrechi)
Tot ziens!