Maar nog niet helemaal…
Blijf op de hoogte en volg Johan
10 September 2012 | Rusland, Sint-Petersburg
Enfin. Gisteren dus de laatste gloeiïng achter de rug. En dat was dat, denk je dan. Maar nee, Murphey is nog steeds in de buurt.
Laat ik beginnen bij mijn laatste nacht. Die ging dus weer lekker en ’s morgens, na een kleine bijkompauze, sleep ik mezelf in bed. Niet te laat maken, want ik moet weer in mijn meer om minder normale ritme komen. Nou heb ik nooit een normaal ritme gehad, maar zo goed en kwaad als het gaat met mijn ritmes, ga ik me weer concentreren op mijn “zo goed en kwaad als het kan” ritme. Dat luk wonderwel aardig.
Ik sta om een uurtje of 2 ’s middags op, pak de metro naar het eerstvolgende metrostation, want daar in de buurt Mollie’s, een Iers/Engelse pub. In mijn haast de hotelbus te halen vergeet ik het kaartje van St. Petersburg. Geen probleem natuurlijk, ik ken dat kaartje uit mijn hoofd, dacht ik. Bij metrostation Chkalovskaya aangekomen loop ik wat rond en al wat ik vind, geen Mollie’s. Ik dool wat rond en besluit terug te gaan naar Chkalovskaya. En al wat ik vind, geen Chkalovskaya. Maar wel Mollie’s. En saai, saai.
Dus ik denk, op naar Nevsky, naar mijn William Bass pub. Maar waar de f*ck is Chkalovskaya? Ik eindig bij metrostation Petrogradskaya. Zeker een kilometer verwijderd van Chkalovskaya. Geen punt, de metro hier gaat overal naartoe. Dus ook naar Nevsky. Ik eet en drink wat bij William, waardeer mijn Russische pre-paid op en doe wat inkopen. En dan terug naar het hotel, want we (ja, al die tijd de ik-vorm, nu weer de wij vorm) moeten morgen de oven uit elkaar trekken. En daar komt Murphey aan.
Murphey heeft in al zijn wijsheid besloten iets raars te doen met de laatste mixing chamber. En nee, het heeft niets te doen met onze gloeiïng. Rare vlekken en plekken in de nek van dit stuk metaal. En hedenochtend besluit men dus dat we de oven nog niet uit elkaar kunnen trekken omdat men het eerst wil bestuderen. En daar zitten we, Salmir en ik, weer een dag te neuspeuteren, rondslenteren, beetje spelen met, ja, met wat? Het schiet dus weer niet op vandaag. ’s Middags met Blanca maar wat inkopen gedaan voor de mensen van Arnold, in ieder geval wat te doen. Restte ons te wachten op de uitslag van het onderzoek naar de mixing chamber.
Groen licht, hij is okay, maar wanneer kunnen we de oven uit elkaar trekken? Nu niet meer, het is al 5 uur ’s middags. Maar nog steeds geen uitsluitsel. Morgen horen we of we kunnen beginnen. We zullen zien. Dit betekent in ieder geval dat ik morgen niet thuis ben.
Maar geen paniek, es ist wie es ist. Vanavond gewoon even lekker gezellig met Frank en Rob wat gegeten en gedronken (grote dank voor Frank voor het betalen van de rekening ;-) ). En morgen zien we wel verder.
Verder even dit: een supergrote dank aan Thari, die nog steeds met liefde en zin voor Freggle zorgt. En die parkeerboete? Maak je daar maar geen zorgen over, jij zorgt voor Freggle, ik zorg voor die boete ;-) Je bent een schat.
Tot ooit allemaal ;-)
Laat ik beginnen bij mijn laatste nacht. Die ging dus weer lekker en ’s morgens, na een kleine bijkompauze, sleep ik mezelf in bed. Niet te laat maken, want ik moet weer in mijn meer om minder normale ritme komen. Nou heb ik nooit een normaal ritme gehad, maar zo goed en kwaad als het gaat met mijn ritmes, ga ik me weer concentreren op mijn “zo goed en kwaad als het kan” ritme. Dat luk wonderwel aardig.
Ik sta om een uurtje of 2 ’s middags op, pak de metro naar het eerstvolgende metrostation, want daar in de buurt Mollie’s, een Iers/Engelse pub. In mijn haast de hotelbus te halen vergeet ik het kaartje van St. Petersburg. Geen probleem natuurlijk, ik ken dat kaartje uit mijn hoofd, dacht ik. Bij metrostation Chkalovskaya aangekomen loop ik wat rond en al wat ik vind, geen Mollie’s. Ik dool wat rond en besluit terug te gaan naar Chkalovskaya. En al wat ik vind, geen Chkalovskaya. Maar wel Mollie’s. En saai, saai.
Dus ik denk, op naar Nevsky, naar mijn William Bass pub. Maar waar de f*ck is Chkalovskaya? Ik eindig bij metrostation Petrogradskaya. Zeker een kilometer verwijderd van Chkalovskaya. Geen punt, de metro hier gaat overal naartoe. Dus ook naar Nevsky. Ik eet en drink wat bij William, waardeer mijn Russische pre-paid op en doe wat inkopen. En dan terug naar het hotel, want we (ja, al die tijd de ik-vorm, nu weer de wij vorm) moeten morgen de oven uit elkaar trekken. En daar komt Murphey aan.
Murphey heeft in al zijn wijsheid besloten iets raars te doen met de laatste mixing chamber. En nee, het heeft niets te doen met onze gloeiïng. Rare vlekken en plekken in de nek van dit stuk metaal. En hedenochtend besluit men dus dat we de oven nog niet uit elkaar kunnen trekken omdat men het eerst wil bestuderen. En daar zitten we, Salmir en ik, weer een dag te neuspeuteren, rondslenteren, beetje spelen met, ja, met wat? Het schiet dus weer niet op vandaag. ’s Middags met Blanca maar wat inkopen gedaan voor de mensen van Arnold, in ieder geval wat te doen. Restte ons te wachten op de uitslag van het onderzoek naar de mixing chamber.
Groen licht, hij is okay, maar wanneer kunnen we de oven uit elkaar trekken? Nu niet meer, het is al 5 uur ’s middags. Maar nog steeds geen uitsluitsel. Morgen horen we of we kunnen beginnen. We zullen zien. Dit betekent in ieder geval dat ik morgen niet thuis ben.
Maar geen paniek, es ist wie es ist. Vanavond gewoon even lekker gezellig met Frank en Rob wat gegeten en gedronken (grote dank voor Frank voor het betalen van de rekening ;-) ). En morgen zien we wel verder.
Verder even dit: een supergrote dank aan Thari, die nog steeds met liefde en zin voor Freggle zorgt. En die parkeerboete? Maak je daar maar geen zorgen over, jij zorgt voor Freggle, ik zorg voor die boete ;-) Je bent een schat.
Tot ooit allemaal ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
