Stempeltjes halen en meer…

Goedenavond allemaal… De oven staat, zo goed als…

Wat gingen we ook al weer doen vandaag… Ojaa, stempeltjes halen, fijn… Volgens schema zouden we om 7 uur opgehaald worden dus iets vroeger op en iets vroeger aan het ontbijt… De hemel is straalblauw, het belooft een mooie dag te worden… 7 uur werd dus 7.30 en eenmaal bij de meneer van de stempeltjes ging het ook anders dan gedacht… “Alstublieft meneer van de stempeltjes, mijn paspoort, mijn visum, mijn uitleg waarom ik geen stempeltje heb… Zou u zo aardig willen zijn te stempelen...”

En waar zijn uw vluchtgegevens??? Uw boarding-pass dus??? Uhhh, in het hotel, heb ik die nodig dan??? Zonder boarding-pass geen stempel… Mijn Allah, moeten we terug naar het hotel??? Weer 2 uur verliezen vandaag??? Hadden ze dat niet eerder kunnen vertellen???

Ik besluit mijn charmes in de strijd te gooien en aangezien ik van het mannelijke soort ben en dus niet in staat ben 2 charmes in de strijd te gooien moet ik het doen met woorden… Ik leg hem uit dat we aan het werk moeten, dat we zo veel tijd verliezen, kan het niet op een andere manier… En oh wonder, hij stempelt, als we beloven een kopie van de boarding-pass zo snel mogelijk naar hem faxen… Hier is mijn nummer…

De taxi vliegt ons naar Az Zour alwaar we dan opgepikt zouden worden… We staan daar zo’n 5 minuten en mijn collega Salmir wordt een beetje zenuwachtig… We worden vergeten… Als hij dan een busje ziet stoppen laat hij zijn toegangsbewijs aan de poort zien en loopt naar de bus… Uhuh, die is niet voor ons, maar meneer luistert niet en stapt het busje in… Salmir gebaart me te komen, misschien dan toch??? Na een tocht over het nu voor mij even onbekend terrein stopt de vriendelijk man ergens, maar waar??? We moeten bij Siemens zijn, meneer de buschauffeur, wiens Engels niet opperbest was… Siemens??? Nee, dan moet u ergens anders zijn… Onderhand is onze Siemens-chauffeur op zoek naar ons… Terug naar de hoofd-ingang, opgepikt door onze Siemens-man en voila, we kunnen aan de slag… Toch???

Of toch niet??? Er is nog geen kraan, er is nog geen zandbed, er is nog geen olie, er is nog geen elektriciteit… Er is nog niets veranderd wat dat betreft dus… Maar oh wonder, na een uur hebben we een kraan en wordt er aan het zandbed begonnen… Olie en elektriciteit zullen snel volgen, maar snel hier betekent ooit… We bekijken de kraan eens goed en onze twijfel groeit… Die kan nooit een complete oven tillen, dat gaat niet lukken… Maar hij kan ons wel helpen de oven in elkaar te zetten… We gaan aan de slag… Veldslag wel te verstaan… Ons bouwterrein lijkt een beetje op het begin van de duinen en een beetje vlakke vloer zou welkom zijn… Dat wordt dus vechten om de oven netjes in elkaar te zetten, maar vechten kost tijd… Aan het einde van onze werkdag is de oven dan zo goed als klaar, morgen gaan we verder… En zaterdag gaan we gloeien… Toch???

Of toch niet??? Rond het tijdstip dat we besluiten morgen verder te gaan staat er een hele delegatie mensen te discuteren bij onze plek… Gezien mijn uitstekende kennis van de Engelse taal wordt er mij gevraagd wat nu het probleem met de kraan is… Uit ervaring weten we gewoon dat dat met deze kraan een probleem kan worden… Hij moet genoeg afstand bewaren van de oven, anders is het dag banden en wat niet meer van de kraan bij het hijsen van de oven… Een hittegolf van 1120 graden schiet er dan namelijk onder uit en dat is best heet… De hele kraan isoleren is natuurlijk waanzin, dus hij moet voldoende afstand houden… Dat betekent dat de arm van de kraan behoorlijk uitgeschoven moet worden en hoe verder uitgeschoven, hoe minder hij kan hijsen… We hebben dus waarschijnlijk een grotere kraan nodig, maar morgen gaan we even een test doen… Kan hij het aan, geen probleem… Kan hij het niet aan, groot probleem, want ze kunnen niet even één twee drie een andere kraan bij ons krijgen…

Want??? Het is donderdag, begin van het weekend hier en alle benodigde instanties (vergunningen, papieren, paperassen) zijn al gesloten… En morgen ook… En het duurt twee dagen om het te regelen… Dus als de test faalt, gloeien wij zaterdag niet… En misschien zondag ook niet… En dit brengt de agenda danig in de war… Gelukkig zien de managers van Az Zour (want dat waren het) in dat het probleem niet bij mij en Salmir ligt… Ergens een communicatie-foutje… In ons voordeel…

Genoeg voor vandaag, we gaan op reis naar ons Resort… Het is de hele dag prachtig weer geweest en mijn armen, hoofd en schouders vertonen alweer de eerste tekenen van zon op je corpus… En straks natuurlijk meteen even een kopietje Boarding-pass regelen… Dan is vandaag toch nog redelijk verlopen…

Kopietje gemaakt, faxnummer intoetsen, uhuh… Nogmaals proberen… Uhuh… Internet op, zoeken naar het juiste nummer… Niet te vinden… En wederom besluiten we, mede het gevolg van mijn honger en dorst: genoeg voor vandaag… We zoeken het morgen wel uit… Wellicht…

Morgen gaan we dus weer verder, spannend… Test met kraan, test met branders (áls er olie en elektriciteit is) en test met ons geduld…

Tot morgen,
Johan