Daar sta je dan…

Met je goede gedrag…

Maar vol is vol, er kan geen mens meer bij… Zelfs “First Class” is volgeboekt… Morgen mag ik mee, maar ik sta hier nu, op dit moment… Wat nu??? Ik blijf hier geen 24 uur op Kuwait International hangen, dus dat wordt een hotelletje in de buurt…

Afgelopen maandag ben ik dus wederom naar Koeweit gevlogen, de derde keer dit jaar… Dit keer weer voor een HT aan een Innercase… Dinsdagmorgen heul vroeg land ik op Kuwait International via een tussenstop in Damman (Saoedi-Arabië)… Rond een uurtje of 3 plaatselijke tijd duik in mijn bed in en ’s morgens, na het ontbijt, reizen we rond half tien af naar Az Zour… De Innercase is nog niet klaar, waarschijnlijk morgen… Dat wordt dus een dagje nietsdoen, geen verrassing voor ons… Maar dan, om half twee ’s middags, krijgen we te horen dat we tóch gaan gloeien… Johan dus weer naar Seashell om Patrick later die dag af te lossen…

Wederom aangekomen op Az Zour blijkt de Innercase nog net niet klaar te zijn… Pas rond half tien ’s avonds mag ik beginnen met de thermokoppels, het plaatsen van de oven, het plaatsen van de branders etc. etc…. En rond elf uur ’s avonds gaat de brand er eindelijk in…

’s Morgens neemt Patrick de gloeiing over en ik stort me bij Seashell op het ontbijt en even later in mijn bed… De avond hoeven we beide niet te doen en ons programma zegt dat we pas vrijdag-avond laat gaan vliegen… Voor de duidelijkheid, het is nu woensdag en gloeien doen we voorlopig niet meer tot de twee Mixingchambers klaar en aangepast zijn aan de net gegloeide Innercase… Capice???

Maar om hier nu 2 lange dagen te zitten niksen is niet echt leuk… Na 2 uurtjes strand en zon heb ik het wel gezien… Gelukkig kan de vlucht omgeboekt worden naar de volgende dag, donderdag… Donderdag overdag genieten we dan nog even van het weer en om half tien ’s avonds zitten we in de taxi richting Kuwait International… Maar onderweg bekruipt me al een vervelend gevoel, die omboeking… Op de één of andere manier wist ik dat het mis zou gaan… En mis ging het…

Ik sta dus braaf bij de incheck-balie, geef mijn paspoort en ja hoor, ik sta niet geboekt op vandaag, maar op morgen… Ondanks dat ik een bevestiging heb is het bij KLM op de één of andere manier niet doorgekomen… Normaal geen probleem, maar het vliegtuig zit nokvol… Uiteindelijk wacht ik tot kwart voor twaalf om met zekerheid te horen te krijgen dat ik niet mee kan… Fcuk!!! Ik druip af…

Ik loop naar het dichtstbijzijnde hotel-boekings-kantoor, ik ga op dit tijdstip niet op koopjesjacht… En een half uur later check ik in bij Crowne Plaza Kuwait… Een pracht van een hotel, een pracht van een kamer, maar ik had liever in de lucht gezeten nu…

Ja, het leven van een wereldreiziger gaat nu eenmaal niet altijd over rozen… Het beste er maar van maken, denk ik maar… Ik gooi me ’s morgens op een fantastisch ontbijt (nasi met verschillende vleessoorten) om me vervolgens in het zwembad te gooien en nog wat zonnestraaltjes te pikken… Vanavond rond kwart voor elf zal een taxi me naar Kuwait International brengen, waar me gisteren verzekerd is dat ik absoluut mee kan vliegen… We zullen het zien…

Tot dan maar gebruik maken van de faciliteiten van dit machtige hotel…

Johan